PRAWDA HISTORYCZNA Wj 1–18:
podstawowe kryterium metodologiczne

Nazwijmy „gatunkami historycznymi” dwa rodzaje gatunków literackich:

Zauważmy:

Warto przypomnieć, co pisał w 1920 roku Papież Benedykt XV w Encyklice Spiritus Paraclitus, punkt „Jak należy rozumieć słowa Leona XIII o interpretacji tekstów zawierających materię historyczną?”, [w:] HLempa (red.), Aby lepiej słyszeć słowo Pana, t. II: Biblia w dokumentach Kościoła. Wybór tekstów i komentarz, Wrocław 1997, t. II, s. 68–69. Szczególnie ważne jest tu stwierdzenie: „szczególne prawo historii polega na tym, że pisma muszą się zgadzać z rzeczami dokonanymi, i to tak, jak one rzeczywiście miały miejsce”. Papież stwierdza następnie, że Pismo Święte nie zawiera opowiadań pseudohistorycznych, nie stosuje też takich gatunków literackich, „z którymi nie można pogodzić nietkniętej i doskonałej prawdy słowa Bożego” (tamże, s. 69).