RYT PASCHY WEDŁUG „HAGADY”
postawienie zasadniczego problemu

Poszczególne wydania „Hagady pesachowej”, jak również jej omówienia, mogą różnić się jedynie co do szczegółów, mających swe źródło w historycznym rozwoju liturgii paschalnej w ciągu wieków, wśród żydów zamieszkujących odległe geograficznie rejony świata. Zasadniczy ryt Paschy, podawany przez tak liczne źródła, jest zachowany [1]. Większe różnice występują jedynie pod koniec sederu – u żydów sefardyjskich w liturgii Paschy jest o wiele mniej różnych pieśni końcowych niż u żydów aszkenazyjskich [2].

„Hagada pesachowa” pozwala zachować porządek uczty paschalnej, charakteryzującej się kolejnym następstwem słów i czynów liturgicznych, przypisanych do kolejnych czternastu punktów sederu tak, by zrealizować zasadnicze przesłanie liturgiczne kolejno wychylanych czterech kielichów wina. „Hagada” natomiast nie podaje, gdzie kończą się akty liturgiczne pierwszego kielicha, a zaczynają drugiego, kończą drugiego a zaczynają trzeciego, kończą trzeciego a zaczynają czwartego.

Przeprowadzone przez autora niniejszej publikacji analizy ukazały, że jednoznaczny podział jest jednak możliwy – o czym w następnej odsłonie.