Didache 16,5 w tłumaczeniu A. Świderkówny
1 τότε ἥξει ἡ κτίσις τῶν ἀνθρώπων εἰς
2 τὴν πύρωσιν τῆς δοκιμασίας,
3 καὶ σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀπολοῦνται,
4 οἱ δὲ ὑπομείναντες ἐν τῇ πίστει αὐτῶν σωθήσονται
5 ὑπ᾽ αὐτοῦ τοῦ καταθέματος.
W tłumaczeniu A. Świderkówny [1]:
1 Wówczas to ludzkość wejdzie w
2 ogień próby,
3 a wielu się załamie i zginie,
4 lecz ci, co wytrwają w wierze, zostaną zbawieni
5 przez Tego właśnie, który stał się [za nas] przekleństwem.
«καταθέματος» – to genetiwus od «κατάθεμα», a słowo «κατάθεμα» ma ten sam zbiór znaczeń co słowo «ἀνάθεμα» [2].
[1] A. Świderkówna (przekład i przypisy),
Ojcowie Apostolscy (seria:
Pisma starochrześcijańskich pisarzy, t. 45), 61-65.65. Por. też
S. Pieszczoch,
Patrologia, Gniezno 1998, s. 197.
[2] Por.
Z. Abramowiczówna (redaktor),
Słownik grecko-polski, t. I-IV, Warszawa 1958, 1960, 1962, 1965; t. II, s. 577: κατάθεμα; por. Tamże, t. I, s. 140: ἀνάθεμα – 1. rzecz poświęcona bóstwu, wotum; 2. rzecz lub osoba przeklęta. Por. też
R. Popowski,
Wielki słownik grecko-polski Nowego Testamentu, Warszawa 1997, s. 322: κατάθεμα: słowo to jest złożeniem «κατά» + «τίθημι» + «-μα»; s. 34: ἀνάθεμα, będące złożeniem analogicznych członów «ἀνά» + «τίθημι» + «-μα». Nie ma różnicy pomiędzy zbiorem wszystkich znaczeń «κατά» i «ἀνά» (por. Tamże, s. 319n i 31, w punkcie: «w złożeniach») prócz tej, że «ἀνά» bardziej uwydatnia ruch w górę, zaś «κατά» – ruch w dół. Zarówno «κατάθεμα» jak i «ἀνάθεμα» mają jednakże te same dwa główne, wzajemnie przeciwstawne obszary znaczeniowe: 1. coś sprowadzanego w dół, poniżanego – przekleństwo; 2. coś wynoszonego w górę, ofiarowanego „niebu” – ofiara, wotum.